Descrita per l’uròleg britànic Henry Bence-Jones (1814-1873), n'hi ha en petita quantitat a l’orina normal i al sèrum. Augmenta notablement a l’orina en certes malalties (mieloma, macroglobulinèmia, amiloïdosi, carcinosis òssies, leucèmia). Mitjançant la reacció anomenada de Bence-Jones, aquesta proteïna es pot posar de manifest.
f
Patologia humana