Estudià a Sant Miquel d’Escornalbou i a Magúncia, amb Salzinger. Ocupà una càtedra lul·liana a la Universitat de Mallorca, i posteriorment fou nomenat lector de la de Salamanca, on fundà un nucli lul·lià. Defensà l’origen diví de la doctrina lul·liana. És autor de Liber apologeticus artis magnae B.Raymundi Lullii (Salamanca, 1746), d’una versió castellana de la Doctrina pueril de Llull i d’una introducció a l’art lul·liana.